Κι όμως υπάρχει ένα μέρος στον πλανήτη, το οποίο δεν διεκδικείται από καμία χώρα!
Πρόκειται για μια γη που συναντά κανείς ερημικούς αμμόλοφους, μαύρη πέτρα και ξεροπόταμους. Είναι ένα μέρος που έχει καταφέρει να ξεγλιστρήσει από τις ρωγμές της κρατικής κυριαρχίας.
Το μέρος αυτό είναι το Μπιρ Ταουίλ, μια γη 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα. Εάν τη δει κανείς στον χάρτη, αποτελεί επί της ουσίας ένα παραλληλόγραμμο κομμάτι ερήμου, που συνορεύει βόρεια με την Αίγυπτο και νότια με το Σουδάν.
Όπως αναφέρει ο επίκουρος καθηγητής ανθρωπογεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ του Ηνωμένου Βασιλείου, Paul Richardson, το μέρος αυτό «δεν το διεκδικεί καμία από τις δύο χώρες, αν και στη λιγοστή βλάστησή του βοσκούν κατά παράδοση τα ζώα της νομαδικής φυλής των Αμπάμπντα. Το βόρειο σύνορο του Μπιρ Ταουίλ εκτείνεται κατά μήκος του 22ου γεωγραφικού παραλλήλου. Στα βορειοανατολικά του, πάνω από αυτό τον παράλληλο, βρίσκεται το μεγαλύτερο τρίγωνο Χαλάιμπ (είναι κωμόπολη διεκδικούμενη εξίσου από Αίγυπτο και Σουδάν, αλλά ελέγχεται de facto από την Αίγυπτο), που έχει ακτογραμμή περίπου 210 χιλιομέτρων στην Ερυθρά Θάλασσα. Η Αίγυπτος διοικεί σήμερα το Χαλάιμπ, αναγνωρίζοντας ένα σύνορο που χαράχθηκε το 1899 από τους Βρετανούς, το οποίο εκτείνεται ακριβώς κατά μήκος του 22ου γεωγραφικού παραλλήλου και κάποτε οριοθετούσε τα βόρεια σύνορα του Αγγλοαιγυπτιακού Σουδάν – που αργότερα έγινε η Δημοκρατία του Σουδάν».
Και προσθέτει: «Αν η Αίγυπτος διεκδικούσε το Μπιρ Ταουίλ, που βρίσκεται κάτω από τη γραμμή, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αναγνωρίζει ένα δεύτερο διοικητικό σύνορο, επίσης χαραγμένο από τους Βρετανούς, που τοποθετούσε το Χαλάιμπ στο Σουδάν. Αυτό το διοικητικό σύνορο χαράχθηκε το 1902 και κινείται νότια του 22ου γεωγραφικού παραλλήλου τοποθετώντας το Μπιρ Ταουίλ στην Αίγυπτο, αλλά στη συνέχεια κινείται βόρεια, διασχίζοντας τον παράλληλο, και περιλαμβάνει το Τρίγωνο Χαλάιμπ στο Σουδάν. Αντίστροφα, αν το Σουδάν διεκδικούσε το Μπιρ Ταουίλ, θα μπορούσε αυτό να ερμηνευθεί ως αναγνώριση της γραμμής του 1899, υπονομεύοντας έτσι την αξίωσή του στο Τρίγωνο Χαλάιμπ. Ενώ αυτό αποτελούσε ασήμαντη ανησυχία την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας, έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία από τότε που το Σουδάν απέκτησε την ανεξαρτησία του το 1956».
Η πρόσβαση στο Μπιρ Ταουίλ δεν είναι εύκολη για τους ξένους. Βρίσκεται στην τεράστια έρημο της Νουβίας και απέχει περίπου δύο ημέρες οδήγηση από την πλησιέστερη πόλη στο Σουδάν. Απαιτείται άδεια από το Σουδάν ή την Αίγυπτο για να την επισκεφθεί κανείς, ωστόσο παράνομοι χρυσοθήρες, καθώς και ένοπλες συμμορίες και λαθρέμποροι, δραστηριοποιούνται εντός του εδάφους αυτού, καθώς και περιμετρικά.
Όπως γράφει ο καθηγητής Paul Richardson, «παρά τις προκλήσεις και τους κινδύνους, η άνοδος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης το έχει κάνει ελκυστικό προορισμό για τους λάτρεις της περιπέτειας: ορειβάτες που προσπαθούν να ανέβουν στο ψηλότερο σημείο σε κάθε αφρικανική χώρα, γεωγράφους σε αποστολές σε δύσβατους τόπους, καθώς και πολλούς που έχουν διεκδικήσει την περιοχή για τον εαυτό τους. Μεταξύ των διεκδικητών, είναι ένας αγρότης από τη Βιρτζίνια, ένας Ρώσος ραδιοερασιτέχνης, ένας Γερμανός επιχειρηματίας, ένας Βρετανός ανταποκριτής εφημερίδας, ένας θαυμαστής του Game of Thrones από την Ινδία, και κάποιος στο Χ (πρώην Twitter) που ονομάζεται “Βασιλιάς Ντουέιν, Πρώτος του Ονόματός Του, Άρχοντας του Μπιρ Ταουίλ, Προστάτης του Βασιλείου”».
«Ωστόσο, καμία από αυτές τις διεκδικήσεις δεν αναγνωρίζεται, και το Μπιρ Ταουίλ παραμένει εκτός του ελέγχου οποιουδήποτε ηγεμόνα ή κράτους. Στο Μπιρ Ταουίλ η έννοια της κυριαρχίας είναι συγκεχυμένη. Θέτει άβολα ερωτήματα σχετικά με το αν μια περιοχή χωρίς χώρα θα μπορούσε ή θα έπρεπε να υπάρχει. Σε ποιον ανήκουν τα ορυκτά της και τα εδάφη της; Ισχύουν κάποιοι νόμοι εδώ; Και αν ναι, ποιου; Εν ολίγοις, είναι δυνατό να υπάρχει περιοχή χωρίς κυριαρχία; Και ποιος ή τι κυβερνά έναν τέτοιο τόπο;» αναρωτιέται.
